заслу́жана

прыслоўе, утворана ад прыметніка

станоўч. выш. найвыш.
заслу́жана заслу́жаней -

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

заслу́жана нареч. заслу́женно;

з. пакара́ны — заслу́женно нака́зан

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

заслу́женно нареч. заслу́жана;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

deservedly

[dɪˈzɜ:rvɪdli]

adv.

заслу́жана, слу́шна, пра́вільна

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

заслу́жаны

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. заслу́жаны заслу́жаная заслу́жанае заслу́жаныя
Р. заслу́жанага заслу́жанай
заслу́жанае		 заслу́жанага заслу́жаных
Д. заслу́жанаму заслу́жанай заслу́жанаму заслу́жаным
В. заслу́жаны (неадуш.)
заслу́жанага (адуш.)		 заслу́жаную заслу́жанае заслу́жаныя (неадуш.)
заслу́жаных (адуш.)
Т. заслу́жаным заслу́жанай
заслу́жанаю		 заслу́жаным заслу́жанымі
М. заслу́жаным заслу́жанай заслу́жаным заслу́жаных

Кароткая форма: заслу́жана.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

подело́м нареч., разг. (так и надо) так і трэ́ба; (по заслуге, по заслугам) па заслу́зе, па заслу́гах; (заслуженно) заслу́жана; (справедливо) справядлі́ва;

я был нака́зан подело́м я быў пакара́ны заслу́жана (справя́дліва);

и подело́м ему́! так яму́ і трэ́ба!;

◊

подело́м во́ру и му́ка погов. па заслу́зе зло́дзею і ка́ра.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

падтрыма́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.

1. Прытрымаць, не даць упасці, паваліцца каму‑, чаму‑н. Маці стала каля шэрага бетоннага слупа, трымаючыся аберуч за яго. Здавалася, яна вось-вось паваліцца. Нор падбег і падтрымаў яе. Шамякін. [Сын:] — Кузьма, вунь яма — падтрымай воз! Якімовіч.

2. Аказаць матэрыяльную, маральную і інш. дапамогу; спрыяць у чым‑н. Я не забыў і наўрад ці калі забуду, як.. [Давідзюк] мяне падтрымаў, выплаціўшы ганарар, калі я быў проста ў адчаі. Сабаленка. [Н. Галавач] умеў заслужана пахваліць, падтрымаць сапраўды таленавітага маладога пісьменніка. Хведаровіч. Зіна тут ужо не ведала, што і сказаць, за што брацца, якімі парадамі падтрымаць хворых. Кулакоўскі.

3. Выказаць сваю згоду з кім‑, чым‑н., адобрыць каго‑, што‑н. Прапанаваў кандыдатуру Дзіміна сам дырэктар, і таму яе лёгка падтрымалі, хоць Дзімін і адмаўляўся. Карпаў. Аўгіня хацела аддаць.. [Алесю] у школу, але Васіль не падтрымаў. Колас. — Дык мо тут дадзім адгул матору? — прасадзіў праз шыбу кабіны галаву вадзіцель. — Дамо! Дамо! — дружна падтрымалі пасажыры. Сабаленка.

4. Не даць спыніцца ці парушыцца чаму‑н. [Андрэй] з цікавасцю слухаў разважанні хлопцаў, гатовы сам падтрымаць іх гутарку. Шахавец. // Падмацоўваючы чым‑н., захаваць, не даць прапасці, знікнуць. Падтрымаў свой аўтарытэт. □ — Я, сыночку, уміраю, Я ў табе надзеі маю: Падтрымай наш род, сынок! Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)