засе́яны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. засе́яны засе́яная засе́янае засе́яныя
Р. засе́янага засе́янай
засе́янае		 засе́янага засе́яных
Д. засе́янаму засе́янай засе́янаму засе́яным
В. засе́яны (неадуш.)
засе́янага (адуш.)		 засе́яную засе́янае засе́яныя (неадуш.)
засе́яных (адуш.)
Т. засе́яным засе́янай
засе́янаю		 засе́яным засе́янымі
М. засе́яным засе́янай засе́яным засе́яных

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

засе́яны

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. засе́яны засе́яная засе́янае засе́яныя
Р. засе́янага засе́янай
засе́янае		 засе́янага засе́яных
Д. засе́янаму засе́янай засе́янаму засе́яным
В. засе́яны (неадуш.)
засе́янага (адуш.)		 засе́яную засе́янае засе́яныя (неадуш.)
засе́яных (адуш.)
Т. засе́яным засе́янай
засе́янаю		 засе́яным засе́янымі
М. засе́яным засе́янай засе́яным засе́яных

Кароткая форма: засе́яна.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

засе́яны засе́янный; обсеменённый; см. засе́яць 1

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

засе́яны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад засеяць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

засе́яны

1. besät;

2. перан. (усыпаны) übersä́t

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

засе́ў, -се́ву, мн. -се́вы, -се́ваў, м.

Участак зямлі, засеяны насеннем.

Рунее малады з. ярыны.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

засе́янный засе́яны, мног. пазасява́ны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

обсеменённый с.-х. засе́яны, мног. пазасява́ны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

cornfield [ˈkɔ:nfi:ld] n. по́ле, пале́так (засеяны збожжавымі), ні́ва

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

канапля́нік, -а і -у, м.

1. -у, зб. Сцёблы канопляў без насення, канапляная салома.

2. -а, мн. -і, -аў. Участак зямлі, засеяны каноплямі.

Крайнюю паласу агарода займаў к.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)