Заро́слае

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, субстантываваны, ад’ектыўнае скланенне

адз.
н.
Н. Заро́слае
Р. Заро́слага
Д. Заро́сламу
В. Заро́слае
Т. Заро́слым
М. Заро́слым

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

заро́слы

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. заро́слы заро́слая заро́слае заро́слыя
Р. заро́слага заро́слай
заро́слае		 заро́слага заро́слых
Д. заро́сламу заро́слай заро́сламу заро́слым
В. заро́слы (неадуш.)
заро́слага (адуш.)		 заро́слую заро́слае заро́слыя (неадуш.)
заро́слых (адуш.)
Т. заро́слым заро́слай
заро́слаю		 заро́слым заро́слымі
М. заро́слым заро́слай заро́слым заро́слых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

заро́слы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. заро́слы заро́слая заро́слае заро́слыя
Р. заро́слага заро́слай
заро́слае		 заро́слага заро́слых
Д. заро́сламу заро́слай заро́сламу заро́слым
В. заро́слы (неадуш.)
заро́слага (адуш.)		 заро́слую заро́слае заро́слыя (неадуш.)
заро́слых (адуш.)
Т. заро́слым заро́слай
заро́слаю		 заро́слым заро́слымі
М. заро́слым заро́слай заро́слым заро́слых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

чарні́чнік, -у, м.

Сцёблы, кусцікі, на якіх растуць чарніцы, а таксама месца, зарослае кустамі чарніц.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

адхо́нне, ‑я, н.

Тое, што і адхон. Суровая, маўклівая гара, Імхом сухім зарослае адхонне. Лойка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

старале́ссе, ‑я, н.

Месца, зарослае старым лесам. [Хлопец:] — Слухайце [дзядзька], а чаму гэта толькі тут кавалак старалесся, а далей маладняк? Жук.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Райставі́на ’зарослае балота’ (Сцяшк.). Утворана пры дапамозе суф. ‑ін(а) ад ройст/ро́йста (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

запусце́лы, ‑ая, ‑ае.

1. Закінуты, запушчаны. Запусцелы сад. □ Справа лясок канчаўся, віднелася запусцелае, зарослае свірэпкай поле. Мележ. Зарыты па самыя вочы Стаіць запусцелы дот. Панчанка.

2. Бязлюдны, апусцелы. Быў кірмашны дзень, і таму запусцелыя вуліцы і завулкі гарадка сёння ажывіліся. М. Ткачоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Вазяры́на ’вялікая лужына’ (Бяльк.); ’старарэчышча, старыца з вадой на лузе; зарослае возера, запушчаны ставок’ (Яшк.). Да возера. Па словаўтварэнню параўн. лужына.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

падво́рышча, ‑а, н.

Разм. Уся сялянская сядзіба. У дваццатым годзе, вярнуўшыся з вайны, Клім Турок застаў сваё падворышча амаль пустым — белапалякі, адступаючы, спалілі Узлессе. Шахавец. // Месца каля хаты, дома (двор, сад, агарод). Ганька ідзе дадому — на сваё і маміна, ужо зарослае падарожнікам і дробнай пякучай крапівой, падворышча, ідзе ў сваю хату. Васілевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)