зара́на, прысл. (разм.).

Занадта рана, ранавата.

З. падняцца з пасцелі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

зара́на

прыслоўе

станоўч. выш. найвыш.
зара́на - -

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

зара́на нареч., разг. ранова́то, сли́шком ра́но

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зара́на, прысл.

Разм. Занадта рана; ранавата. Жанчын.. на вуліцы яшчэ не было, і Алена падумала, што паднялася зарана, што трэба было б пачакаць трохі дома. Мележ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зара́на прысл zu früh; állzu früh

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

ранова́то нареч., разг. ранава́та, зара́на.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

all too soon

зара́на

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

beforehand

[bɪˈfɔrhænd]

adv., adj.

за́гадзя, напе́рад; заўча́сна, зара́на, ранава́та

Are you not a little beforehand with this request for payment? — Ці вы не зара́на дамага́ецеся гэ́тае пла́ты?

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

гразі́цца, гражуся, грозішся, грозіцца; незак.

Тое, што і гразіць. Не цвёрдая ў бомбы слава, Гразіцца ёю зарана. Не хітрая, урэшце, справа Адолець атам урана. Куляшоў. [Толік] прычапіўся на вуліцы да Максіма, кідаўся біцца, гразіўся і блізка не падпусціць да матчынага парога... М. Стральцоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

інспе́ктар, ‑а, м.

1. Службовая асоба, якая ажыццяўляе нагляд і кантроль за правільнасцю дзеянняў падведамных органаў і асоб. Інспектар лесааховы. Інспектар зарана. Санітарны інспектар. Фінансавы інспектар.

2. Памочнік дырэктара па выхаваўчай і навучальнай рабоце ў мужчынскіх навучальных установах дарэвалюцыйнай Расіі. Інспектар гімназіі.

[Ад лац. inspector — паглядальнік.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)