за́рава, -а, н.

Водбліск пажару або заходу сонца на небе.

Багровае з.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

за́рава

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. за́рава за́равы
Р. за́рава за́раваў
Д. за́раву за́равам
В. за́рава за́равы
Т. за́равам за́равамі
М. за́раве за́равах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

за́рава ср., см. за́рыва

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

за́рава н Féuerschein m -(e)s

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

за́рава і за́рыва, ‑а, н.

Водбліск пажару, полымя, агнёў і пад. на небе. Зарава электрычных агнёў над гарадком пачало меркнуць, агні — радзець, а гарадок — траціць ад гэтага свае абрысы. Дуброўскі. Закончан бой, і зарыва пажару То ўспыхне, то суцішыцца ў акне. Лойка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

за́рыва, -а, н. (разм.).

Тое, што і зарава.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

за́рыва,

гл. зарава.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

за́рево за́рава, -ва ср., за́рыва, -ва ср.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

за́рыва гл зарава

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

łuna

ж. зарава, зарыва, водбліск

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)