запы́ленасць

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне

адз.
Н. запы́ленасць
Р. запы́ленасці
Д. запы́ленасці
В. запы́ленасць
Т. запы́ленасцю
М. запы́ленасці

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

запы́ленасць ж. запылённость

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

запы́ленасць, ‑і, ж.

Насычанасць пылам. Барацьба з запыленасцю паветра.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

запылённость запы́ленасць, -ці ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

аспіра́тар

(ад лац. aspirare = дзьмуць, выдыхаць)

1) прыбор, з дапамогай якога бяруць пробы паветра, газу, каб вызначыць іх хімічны састаў, запыленасць і інш.;

2) апарат для аспірацыі 1;

3) прыбор для аспірацыі 2.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

zapylenie

н.

1. апыленне;

~e krzyżowe — перакрыжаванае апыленне;

~e przez pszczoły — апыленне пчоламі;

2. запыленне;

stopień ~а — запыленасць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)