запру́джванне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. запру́джванне
Р. запру́джвання
Д. запру́джванню
В. запру́джванне
Т. запру́джваннем
М. запру́джванні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

запру́джванне ср. запру́живание

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

запру́джванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. запруджваць — запрудзіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

запру́живание

1. зага́чванне, -ння ср.; запру́джванне, -ння ср.;

2. запаўне́нне, -ння ср.; см. запру́живать;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)