запраша́льны, -ая, -ае.

Які выражае запрашэнне.

З. жэст.

З. білет.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

запраша́льны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. запраша́льны запраша́льная запраша́льнае запраша́льныя
Р. запраша́льнага запраша́льнай
запраша́льнае
запраша́льнага запраша́льных
Д. запраша́льнаму запраша́льнай запраша́льнаму запраша́льным
В. запраша́льны (неадуш.)
запраша́льнага (адуш.)
запраша́льную запраша́льнае запраша́льныя (неадуш.)
запраша́льных (адуш.)
Т. запраша́льным запраша́льнай
запраша́льнаю
запраша́льным запраша́льнымі
М. запраша́льным запраша́льнай запраша́льным запраша́льных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

запраша́льны пригласи́тельный;

з. біле́т — пригласи́тельный биле́т

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

запраша́льны, ‑ая, ‑ае.

Які выражае запрашэнне, з’яўляецца запрашэннем. Запрашальны жэст. Запрашальны білет.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

запраша́льны inladungs-;

запраша́льны біле́т inladungskarte f -, -n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

пригласи́тельный запраша́льны;

пригласи́тельный биле́т запраша́льны біле́т;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

complimentary [ˌkɒmplɪˈməntri] adj.

1. пахва́льны

2. віншава́льны, прывіта́льны

3. : а complimentary ticket бяспла́тны запраша́льны біле́т

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

біле́т, -а, Ме́це, мн. -ы, -аў, м.

1. Дакумент, які дае права карыстацца чым-н.

Б. у кіно.

Праязны б.

Запрашальны б.

2. Дакумент, які сведчыць аб прыналежнасці каго-н. да палітычнай або грамадскай арганізацыі.

Прафсаюзны б.

3. Лісток з пытаннямі да таго, хто трымае экзамен, іспыт.

Экзаменацыйны б.

Белы білет — пасведчанне аб няздольнасці выконваць ваенную службу.

|| прым. біле́тны, -ая, -ае (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

invitation [ˌɪnvɪˈteɪʃn] n. запрашэ́нне;

Admission by invitation only. Уваход толькі па запрашальных білетах;

an invitation card запраша́льны біле́т/квіто́к;

at the invitation of smb. па запрашэ́нні каго́-н.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

біле́т м., в разн. знач. биле́т;

ба́нкаўскі б. — ба́нковский биле́т;

во́ўчы б. — во́лчий биле́т;

жо́ўты б.уст. жёлтый биле́т;

латарэ́йны б. — лотере́йный биле́т;

запраша́льны б. — пригласи́тельный биле́т;

бе́лы б. — бе́лый биле́т

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)