запо́йны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. запо́йны запо́йная запо́йнае запо́йныя
Р. запо́йнага запо́йнай
запо́йнае		 запо́йнага запо́йных
Д. запо́йнаму запо́йнай запо́йнаму запо́йным
В. запо́йны (неадуш.)
запо́йнага (адуш.)		 запо́йную запо́йнае запо́йныя (неадуш.)
запо́йных (адуш.)
Т. запо́йным запо́йнай
запо́йнаю		 запо́йным запо́йнымі
М. запо́йным запо́йнай запо́йным запо́йных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

запо́йны запо́йный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

запо́йны, ‑ая, ‑ае.

Звязаны з запоем. Запойны ацёк.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

запо́й, -ю, мн. -і, -яў, м.

Перыяд бесперапыннага п’янства з прычыны хваравітай цягі да алкаголю.

Піць запоямі.

|| прым. запо́йны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

запо́йный запо́йны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

habitual [həˈbɪtʃuəl] adj.

1. звыча́йны, звы́чны, звы́клы; прывы́чны;

a habitual way of life прывы́чны лад жыцця́;

ahabitual seat любі́мае ме́сца;

a habitual smile звыча́йная ўсме́шка;

a habitual joke заўсёдны жарт

2. пастая́нны (пра дзеянне, якое выклікае незадавальненне);

habitual complaining пастая́нныя ска́ргі

3. укаране́лы, закаране́лы;

a habitual drunkard запо́йны п’я́ніца;

a habitual liar заўзя́ты лгун

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)