заплю́шчаны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. заплю́шчаны заплю́шчаная заплю́шчанае заплю́шчаныя
Р. заплю́шчанага заплю́шчанай
заплю́шчанае		 заплю́шчанага заплю́шчаных
Д. заплю́шчанаму заплю́шчанай заплю́шчанаму заплю́шчаным
В. заплю́шчаны (неадуш.)
заплю́шчанага (адуш.)		 заплю́шчаную заплю́шчанае заплю́шчаныя (неадуш.)
заплю́шчаных (адуш.)
Т. заплю́шчаным заплю́шчанай
заплю́шчанаю		 заплю́шчаным заплю́шчанымі
М. заплю́шчаным заплю́шчанай заплю́шчаным заплю́шчаных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

заплю́шчаны

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. заплю́шчаны заплю́шчаная заплю́шчанае заплю́шчаныя
Р. заплю́шчанага заплю́шчанай
заплю́шчанае		 заплю́шчанага заплю́шчаных
Д. заплю́шчанаму заплю́шчанай заплю́шчанаму заплю́шчаным
В. заплю́шчаны (неадуш.)
заплю́шчанага (адуш.)		 заплю́шчаную заплю́шчанае заплю́шчаныя (неадуш.)
заплю́шчаных (адуш.)
Т. заплю́шчаным заплю́шчанай
заплю́шчанаю		 заплю́шчаным заплю́шчанымі
М. заплю́шчаным заплю́шчанай заплю́шчаным заплю́шчаных

Кароткая форма: заплю́шчана.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

заплю́шчаны закры́тый, со́мкнутый, смежённый; см. заплю́шчыць;

◊ з ~нымі вача́мі — с закры́тыми глаза́ми

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

напаўзаплю́шчаны, ‑ая, ‑ае.

Не зусім заплюшчаны, амаль заплюшчаны (пра вочы).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паўзаплю́шчаны, ‑ая, ‑ае.

Амаль заплюшчаны, не зусім заплюшчаны (пра вочы).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

со́мкнутый

1. (соединённый вплотную) самкну́ты, злу́чаны;

2. (о глазах) сплю́шчаны, заплю́шчаны, мног. пазаплю́шчваны, зве́дзены; (о губах) сту́лены; (о створчатых предметах) скла́дзены, сту́лены.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пля́га, ‑і, ДМ плязе, ж.

Разм.

1. Дажджлівае надвор’е, слота. [Ціток:] — Бывала, дождж ці якая пляга, то я толькі і думаю што пра цябе: дзе гэты бедны Амеля, думаю, ноч сваю каратае? Лобан.

2. Няшчасце, бяда. [Сымон:] — На печ залез я не на век І не зраблю вам ліха, плягі, Бо не такі я чалавек. Колас. // Пра што‑н. прыкрае, непрыемнае, назойлівае. [Бабка:] — Не дзеці, а пляга нейкая на маю галаву! Усё вышнараць, да ўсяго далезуць! Каліна. Вочы заплюшчаны, вушы зрэдку варушацца, а вакол галавы незлічоным роем кружацца камары, мушкі, авадні, слепні. Ад гэтай плягі лось і схаваўся ў пратоцы. В. Вольскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

закры́тый

1. зачы́нены, мног. пазачыня́ны;

2. закры́ты, мног. пазакрыва́ны; засло́нены;

3. закры́ты;

4. заго́рнуты, зго́рнуты, скла́дзены;

5. закры́ты, мног. пазакрыва́ны, заплю́шчаны, мног. пазаплю́шчваны; см. закры́ть;

◊

при закры́тых дверя́х пры зачы́неных дзвяра́х;

с закры́тыми глаза́ми з заплю́шчанымі вача́мі.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)