запаі́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. запаю́ запо́ім
2-я ас. запо́іш запо́іце
3-я ас. запо́іць запо́яць
Прошлы час
м. запаі́ў запаі́лі
ж. запаі́ла
н. запаі́ла
Загадны лад
2-я ас. запаі́ запаі́це
Дзеепрыслоўе
прош. час запаі́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

запаі́ць сов., разг. запои́ть, опои́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

запаі́ць, ‑паю, ‑поіш, ‑поіць; зак., каго.

1. Залішне напаіць; абпаіць. Запаіць цяля.

2. Задобрыць, частуючы гарэлкай. Запаіў [Езуп Юрканс] суддзю і забраў [зямлю ўдавы Марцініхі], як быццам за даўгі, а жанчыну пусціў жабраваць па свеце. Броўка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

запои́ть сов., разг. запаі́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

запо́йваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да запаіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

запо́йваць несов., разг. запа́ивать, спа́ивать; см. запаі́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)