Запа́шка

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. Запа́шка
Р. Запа́шкі
Д. Запа́шцы
В. Запа́шку
Т. Запа́шкай
Запа́шкаю
М. Запа́шцы

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

запа́шка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. запа́шка запа́шкі
Р. запа́шкі запа́шак
Д. запа́шцы запа́шкам
В. запа́шку запа́шкі
Т. запа́шкай
запа́шкаю		 запа́шкамі
М. запа́шцы запа́шках

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

запа́шка ж., с.-х.

1. (действие) заво́рванне, -ння ср.;

2. (количество запахиваемой земли) во́рная зямля́;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

запа́шка

1. Узараная зямля (Ваўк. Сцяшк.).

2. Пераважна засеянае поле (Слаўг.). Тое ж па́хата, па́хаць (Слаўг.).

3. Прыаранае лішняе поле (Слаўг.). Тое ж перапа́шка (Слаўг.).

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

заво́рванне ср., с.-х. запа́хивание, запа́шка ж.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

засе́вак, -се́ўку м., с.-х. (количество запаханной земли) запа́шка ж.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)