запальніца

запа́льніца

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

Іншыя варыянты: запальні́ца.

Крыніцы: krapivabr2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

запальні́ца

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

Іншыя варыянты: запа́льніца.

Крыніцы: nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

запа́льніца

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

запа́льніца ж., см. запальні́чка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

запальні́ца, ‑ы, ж.

Тое, што і запальнічка. Захінаючы ад ветру трафейную запальніцу, старшына згорбіўся, каб прыкурыць. Быкаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

запальні́ца, -ы, мн. -ы, -ні́ц, ж. і запальні́чка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак, ж.

Кішэнны прыбор, які ўжываецца замест запалак для здабывання агню.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

lighter [ˈlaɪtə] n. запальні́ца, запальні́чка

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

lighter

[ˈlaɪtər]

n.

запальні́чка, запальні́ца f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

Féuerzeug

n -(e)s, -e

1) крэ́сіва

2) запальні́ца

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

зажига́лка

1. (прибор для зажигания) запальні́ца, -цы ж., запальні́чка, -кі ж.;

2. (зажигательная бомба) разг. запа́льная бо́мба.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Verbum