заня́ткі, -каў мн. заня́тия;

шко́льныя з. — шко́льные заня́тия

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

заня́так

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. заня́так заня́ткі
Р. заня́тку заня́ткаў
Д. заня́тку заня́ткам
В. заня́так заня́ткі
Т. заня́ткам заня́ткамі
М. заня́тку заня́тках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

марадзёрства, -а, н.

Паводзіны, заняткі марадзёра.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

адыхо́дніцтва, -а, н. (уст.).

Заняткі адыходніка.

Працаваць на адыходніцтве.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

жрэ́цтва, -а, н.

1. Заняткі, абавязкі жраца.

2. зб. Саслоўе жрацоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

заня́так, -тку, мн. -ткі, -ткаў, м.

1. Тое, чым хто-н. заняты; справа, праца.

Род заняткаў.

2. мн. Вучэбныя гадзіны (урокі, лекцыі), а таксама наогул час вучэння.

У школе пачаліся заняткі.

Семінарскія заняткі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

семіна́р, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Групавыя практычныя заняткі пад кіраўніцтвам выкладчыка ў вышэйшай навучальнай установе.

2. Мерапрыемства, групавыя заняткі, арганізаваныя для якой-н. спецыяльнай падрыхтоўкі, для павышэння кваліфікацыі і пад.

Міжнародны навуковы с.

|| прым. семіна́рскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

гуртко́вы кружково́й;

~выя заня́ткі — кружковы́е заня́тия

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

за́ўтрашні, -яя, -яе.

Такі, які адбудзецца заўтра.

Заўтрашнія заняткі.

Клапаціцца пра з. дзень (перан.: пра бліжэйшае будучае).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дадатко́вы, -ая, -ае.

Які з’яўляецца дапаўненнем да чаго-н. асноўнага, галоўнага.

Д. цягнік.

Дадатковыя заняткі.

Д. набор слухачоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)