занорысты - Пошук

зано́рысты

прыметнік, якасны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	зано́рысты	зано́рыстая	зано́рыстае	зано́рыстыя
Р.	зано́рыстага	зано́рыстай зано́рыстае	зано́рыстага	зано́рыстых
Д.	зано́рыстаму	зано́рыстай	зано́рыстаму	зано́рыстым
В.	зано́рысты (неадуш.) зано́рыстага (адуш.)	зано́рыстую	зано́рыстае	зано́рыстыя (неадуш.) зано́рыстых (адуш.)
Т.	зано́рыстым	зано́рыстай зано́рыстаю	зано́рыстым	зано́рыстымі
М.	зано́рыстым	зано́рыстай	зано́рыстым	зано́рыстых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

зано́рысты разг.

1. спец. (о дереве, древесине) свилева́тый;

2. (о береге) изре́занный;

3. перен. (о человеке, животном) норови́стый

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зано́рысты, ‑ая, ‑ае.

1. Спец. З паглыбленнямі, з касымі слаямі (пра дрэва, драўніну).

2. Зрэзаны (пра бераг).

3. перан. Наравісты, упарты (пра чалавека, жывёлу). Занорысты чалавек. // Які выяўляе наравістасць. Занорысты характар.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Зано́рысты ’пакручасты; дрэва, якое цяжка раскалоць’ (Сл. паўн.-зах.). Магчымыя версіі: да нораў, г. зн. дрэва «з норавам»?, да нора ’дупло’?, да *норити (гл. ныраць) ’дрэва, што было патоплена’? Няясна.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Verbum