зана́джваць
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
зана́джваю |
зана́джваем |
| 2-я ас. |
зана́джваеш |
зана́джваеце |
| 3-я ас. |
зана́джвае |
зана́джваюць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
зана́джваў |
зана́джвалі |
| ж. |
зана́джвала |
| н. |
зана́джвала |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
зана́джвай |
зана́джвайце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| цяп. час |
зана́джваючы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
зана́джваць несов., рыб. прива́живать, прима́нивать
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
зана́джваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да занадзіць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
entice
[ɪnˈtaɪs]
v.t.
на́дзіць; прына́джваць, зана́джваць; ва́біць
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
decoy
1. [dɪˈkɔɪ]
v.t.
на́дзіць, прына́джваць, зана́джваць; зава́бліваць
2. [ˈdi:kɔɪ]
n.
1) прына́да, прыма́нка f.
2) па́стка f.
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)