замыка́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; незак.

1. гл. замкнуць.

2. што. Знаходзіцца ў канцы чаго-н., заключаючы сабой.

З. шэсце.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

замы́каць

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. замы́каю замы́каем
2-я ас. замы́каеш замы́каеце
3-я ас. замы́кае замы́каюць
Прошлы час
м. замы́каў замы́калі
ж. замы́кала
н. замы́кала
Загадны лад
2-я ас. замы́кай замы́кайце
Дзеепрыслоўе
прош. час замы́каўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

замыка́ць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. замыка́ю замыка́ем
2-я ас. замыка́еш замыка́еце
3-я ас. замыка́е замыка́юць
Прошлы час
м. замыка́ў замыка́лі
ж. замыка́ла
н. замыка́ла
Загадны лад
2-я ас. замыка́й замыка́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час замыка́ючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

замыка́ць несов.

1. (закрывать) запира́ть, замыка́ть;

2. (соединять концы чего-л.) замыка́ть;

1, 2 см. замкну́ць;

3. (быть в конце цепи, колонны и т.п., заключая) замыка́ть;

з. пахо́дную кало́ну — замыка́ть похо́дную коло́нну

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

замы́каць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.

Пачаць мыкаць.

замыка́ць, ‑а́ю, ‑а́еш, ‑а́е; незак., каго-што.

1. Незак. да замкнуць.

2. Ісці апошнім, знаходзіцца ў канцы калоны вайсковага злучэння і пад. Замыкаць шэсце. □ Чатыры коннікі замыкалі абоз. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

замыка́ць гл. замкнyць

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

замкну́ць, -ну́, -не́ш, -не́; -нём, -няце́, -ну́ць; -ні́; -нёны і -ну́ты; зак.

1. што. Зачыніць на замок, на ключ.

З. дзверы.

З. хату.

2. каго-што. Памясціць куды-н., зачыніўшы на замок.

З. ката ў каморы.

З. паперы ў скрынку.

3. што. Злучыць канцы, крайнія часткі чаго-н.

З. электрычны ланцуг.

З. кола акружэння.

|| незак. замыка́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| прым. замыка́льны, -ая, -ае (да 3 знач.; спец.).

Замыкальныя мускулы (у малюска).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

замыча́ть сов.

1. зарыка́ць, замы́каць, заму́каць;

2. перен., разг. замы́каць; (забормотать) замармыта́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

замыка́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.

1. Незак. да замкнуцца.

2. Зал. да замыкаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

замыка́ючы,

1. ‑ая, ‑ае. Дзеепрым. незал. цяпер. ад замыкаць.

2. у знач. наз. замыка́ючы, ‑ага, м.; замыка́ючая, ‑ай, ж. Той, хто ідзе ў калоне апошнім. Праходзілі паўз крайнія хаты рэдкія бязладныя рады замыкаючых. Быкаў.

3. Дзеепрысл. незак. ад замыкаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)