заму́каць
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
заму́каю |
заму́каем |
| 2-я ас. |
заму́каеш |
заму́каеце |
| 3-я ас. |
заму́кае |
заму́каюць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
заму́каў |
заму́калі |
| ж. |
заму́кала |
| н. |
заму́кала |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
заму́кай |
заму́кайце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
заму́каўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
заму́каць сов., разг. (о животных) замыча́ть
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
заму́каць, ‑ае; зак.
Разм. Пачаць мукаць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
заму́каць разм. ánfangen* zu brüllen [zu múhen]
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
замыча́ть сов.
1. зарыка́ць, замы́каць, заму́каць;
2. перен., разг. замы́каць; (забормотать) замармыта́ць.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)