заме́шванне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. заме́шванне
Р. заме́швання
Д. заме́шванню
В. заме́шванне
Т. заме́шваннем
М. заме́шванні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

заме́шванне I ср. заме́шивание; см. заме́шваць I

заме́шванне II ср.

1. приготовле́ние, заме́шивание;

2. заме́шивание;

1, 2 см. заме́шваць II

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

заме́шванне ​1, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. замешваць ​1 — замясіць ​1.

заме́шванне ​2, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. замешваць ​2 — замяшаць ​1.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

заме́шивание​I заме́шванне, -ння ср.; см. заме́шивать​I.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

заме́шивание​II заме́шванне, -ння ср., уме́шванне, -ння ср.; заблы́тванне, -ння ср., ублы́тванне, -ння ср.; см. заме́шивать​II.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)