замежныя грамадзяне

т. 6, с. 522

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

замежныя паходы рускай арміі 181-14

т. 6, с. 522

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

заме́жны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. заме́жны заме́жная заме́жнае заме́жныя
Р. заме́жнага заме́жнай
заме́жнае		 заме́жнага заме́жных
Д. заме́жнаму заме́жнай заме́жнаму заме́жным
В. заме́жны (неадуш.)
заме́жнага (адуш.)		 заме́жную заме́жнае заме́жныя (неадуш.)
заме́жных (адуш.)
Т. заме́жным заме́жнай
заме́жнаю		 заме́жным заме́жнымі
М. заме́жным заме́жнай заме́жным заме́жных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

заме́жны, -ая, -ае.

1. Які знаходзіцца за мяжой, іншаземны, зарубежны.

Замежныя дзяржавы.

2. Які адносіцца да іншай дзяржавы.

Замежныя тавары.

Замежная мова.

Замежная камандзіроўка (за мяжу, за граніцу).

3. Які мае адносіны да знешняй палітыкі.

Міністэрства замежных спраў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

грані́ца, -ы, мн. -ы, -ні́ц, ж.

Лінія, якая раздзяляе тэрыторыі сумежных дзяржаў.

Дзяржаўная г.

◊

За граніцай — у замежных дзяржавах.

За граніцу — у замежныя дзяржавы.

З-за граніцы — з замежных дзяржаў.

|| прым. грані́чны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

адаптава́ць, ‑тую, ‑туеш, ‑туе; зак. і незак.

Прыстасаваць (прыстасоўваць), спрасціць (спрашчаць) тэкст для тых, хто пачынае вывучаць замежныя мовы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

foreign affairs [ˌfɒrənəˈfeəz] n. pl. заме́жныя спра́вы;

the Ministry of Foreign Affairs Міністэ́рства заме́жных спраў

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

мільяне́р, ‑а, м.

Уладальнік багацця, якое ацэньваецца ў мільён, мільёны (якіх‑н. грашовых адзінак). У гасцініцы «Анфа» спыняюцца замежныя мільянеры, амерыканскія кіназоркі і дыпламаты. В. Вольскі.

[Фр. millionnaire.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дыплама́тыя, -і, ж.

1. Дзейнасць урада па ажыццяўленні знешняй, міжнароднай палітыкі дзяржавы.

2. перан. Тонкі разлік, умельства і спрыт у дзеяннях, накіраваных на дасягненне якой-н. мэты.

Наскрозь бачу тваю дыпламатыю.

|| прым. дыпламаты́чны, -ая, -ае.

Дыпламатычныя адносіны.

Д. падыход да справы.

○

Дыпламатычны корпус — замежныя дыпламаты, акрэдытаваныя ў якой-н. краіне.

|| наз. дыпламаты́чнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

overseas [ˌəʊvəˈsi:z] adj. замо́рскі, заакія́нскі; заме́жны, іншазе́мны;

overseas students заме́жныя студэ́нты;

overseas territories замо́рскія тэрыто́рыі;

overseas trade зне́шні га́ндаль

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)