заме́жны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. заме́жны заме́жная заме́жнае заме́жныя
Р. заме́жнага заме́жнай
заме́жнае		 заме́жнага заме́жных
Д. заме́жнаму заме́жнай заме́жнаму заме́жным
В. заме́жны (неадуш.)
заме́жнага (адуш.)		 заме́жную заме́жнае заме́жныя (неадуш.)
заме́жных (адуш.)
Т. заме́жным заме́жнай
заме́жнаю		 заме́жным заме́жнымі
М. заме́жным заме́жнай заме́жным заме́жных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

заме́жны, -ая, -ае.

1. Які знаходзіцца за мяжой, іншаземны, зарубежны.

Замежныя дзяржавы.

2. Які адносіцца да іншай дзяржавы.

Замежныя тавары.

Замежная мова.

Замежная камандзіроўка (за мяжу, за граніцу).

3. Які мае адносіны да знешняй палітыкі.

Міністэрства замежных спраў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

заме́жны

1. (находящийся за границей, за рубежом) зарубе́жный;

~ныя краі́ны — зарубе́жные стра́ны;

з. друк — зарубе́жная печа́ть;

~ная дзяржа́ва — зарубе́жное госуда́рство;

2. (относящийся к иному государству, стране) иностра́нный, заграни́чный;

з. капіта́л — иностра́нный капита́л;

~ныя — мо́вы иностра́нные языки́;

з. тава́ры — иностра́нные (заграни́чные) това́ры;

~ная камандзіро́ўка — заграни́чная командиро́вка;

3. (связанный с международными отношениями) иностра́нный, вне́шний;

Міністэ́рства заме́жных спраў — Министе́рство иностра́нных дел;

з. га́ндаль — вне́шняя торго́вля

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

заме́жны, ‑ая, ‑ае.

1. Які знаходзіцца за мяжой; іншаземны, зарубежны. Замежныя дзяржавы.

2. Які адносіцца да іншай дзяржавы, краіны, належыць ім. Замежны капітал. Замежная мова. Замежная дэлегацыя. // Прывезены з-за мяжы; загранічны, імпартны. Замежны тавар.

3. Звязаны з паездкай за граніцу. Замежная камандзіроўка.

4. Які мае адносіны да вядзення знешняй палітыкі. Міністэрства замежных спраў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

заме́жны

1. áusländisch, Áuslands-;

заме́жная мо́ва Frémdsprache f -, -n;

2. (у дачыненні да палітыкі) áuswärtig, Áußen-;

міні́стр заме́жных спраў Miníster für áuswärtige Ángelegenheiten, Áußenminister m -s, -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

зарубе́жны, -ая, -ае.

Які знаходзіцца за рубяжом, замежны.

Зарубежныя краіны.

Зарубежныя госці.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

чужазе́мны, -ая, -ае.

Тое, што і замежны (у 1 знач.), іншаземны.

Чужаземныя захопнікі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

заграни́чный заграні́чны, заме́жны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зарубе́жный зарубе́жны; (заграничный) заме́жны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

інтуры́ст, ‑а, М ‑сце, м.

Замежны турыст, падарожнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)