замахну́ць
дзеяслоў, пераходны/непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
замахну́ |
замахнё́м |
| 2-я ас. |
замахне́ш |
замахняце́ |
| 3-я ас. |
замахне́ |
замахну́ць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
замахну́ў |
замахну́лі |
| ж. |
замахну́ла |
| н. |
замахну́ла |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
замахні́ |
замахні́це |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
замахну́ўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
замахну́ць сов. замахну́ть;
з. руко́й — замахну́ть руко́й;
з. па́лку — замахну́ть па́лку
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
замахну́ць, ‑ну, ‑неш, ‑не; ‑нём, ‑няце; зак., што або чым.
1. Рэзкім узмахам падняць, занесці для ўдару; замахнуцца (у 1 знач.). Замахнуць сякеру над галавой. □ Заўважыўшы Міколку, [машыніст] сярдзіта замахнуў на яго рукой. Лынькоў.
2. Разм. Падмесці на скорую руку; змахнуць. Замахнуць смецце ў вугал.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
замахну́ть сов. замахну́ць;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
зама́хваць несов. зама́хивать; см. замахну́ць
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
зама́шка, ‑і, ДМ ‑шцы, ж.
Разм.
1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. замахваць — замахнуць, замахвацца — замахнуцца.
2. часцей мн. (зама́шкі, ‑шак). Манера дзейнічаць; нораў, прывычка. Дыктатарскія замашкі. Кулацкая замашка. □ Паэт [Максім Танк] паказаў рыбацкую масу пераможцам у барацьбе супраць фашысцкіх замашак панскай дзяржавы. У. Калеснік.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)