зама́ньваць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. зама́ньваю зама́ньваем
2-я ас. зама́ньваеш зама́ньваеце
3-я ас. зама́ньвае зама́ньваюць
Прошлы час
м. зама́ньваў зама́ньвалі
ж. зама́ньвала
н. зама́ньвала
Загадны лад
2-я ас. зама́ньвай зама́ньвайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час зама́ньваючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

зама́ньваць несов. (заставлять приходить, оказываться где-л.) зама́нивать; прима́нивать; см. замані́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зама́ньваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да заманіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

замані́ць, -аню́, -а́ніш, -а́ніць; -а́нены; зак., каго (што).

1. Прывабліваючы чым-н., прымусіць прыйсці куды-н., апынуцца дзе-н.

З. ваўка ў пастку.

2. Прывабіць, зачараваць.

Нас там заманіла прырода.

|| незак. зама́ньваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

зама́нивать несов. зава́бліваць; зама́ньваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зама́ньванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. заманьваць — заманіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зама́ньванне ср. зама́нивание; прима́нивание; см. зама́ньваць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зама́ньвацца несов., страд. зама́ниваться; прима́ниваться; см. зама́ньваць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

lure​2 [l(j)ʊə] v. (to, into, away) спакуша́ць, зама́ньваць;

lure smb. into a trap зама́ньваць каго́-н. у па́стку

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

entice [ɪnˈtaɪs] v. (into) зама́ньваць, перама́ньваць; зава́бліваць; спакуша́ць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)