зама́нлівы, -ая, -ае.

Прывабны, спакуслівы.

Заманлівая перспектыва.

|| наз. зама́нлівасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

зама́нлівы

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. зама́нлівы зама́нлівая зама́нлівае зама́нлівыя
Р. зама́нлівага зама́нлівай
зама́нлівае		 зама́нлівага зама́нлівых
Д. зама́нліваму зама́нлівай зама́нліваму зама́нлівым
В. зама́нлівы (неадуш.)
зама́нлівага (адуш.)		 зама́нлівую зама́нлівае зама́нлівыя (неадуш.)
зама́нлівых (адуш.)
Т. зама́нлівым зама́нлівай
зама́нліваю		 зама́нлівым зама́нлівымі
М. зама́нлівым зама́нлівай зама́нлівым зама́нлівых

Крыніцы: piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

зама́нлівы, ‑ая, ‑ае.

Прывабны, спакуслівы. Там, у заманлівай глыбіні веснавога неба, і сапраўды міргаў жоўтым вокам Марс. Лупсякоў. Вельмі заманлівай была перспектыва заваяваць першынство ў дружыне. Шыловіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Ва́блівы ’заманлівы, прыцягальны’ (Гарэц., Др.-Падб.). В.-луж. wabliwy, серб.-харв. вабљив, прасл. *vablivъ < *vabiti.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)