замалі́ць, -малю́, -мо́ліш, -мо́ліць; -мо́лены; зак., што (уст.).

Молячы, выпрасіць дараванне за што-н.

З. грахі.

|| незак. замо́льваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

замалі́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. замалю́ замо́лім
2-я ас. замо́ліш замо́ліце
3-я ас. замо́ліць замо́ляць
Прошлы час
м. замалі́ў замалі́лі
ж. замалі́ла
н. замалі́ла
Загадны лад
2-я ас. замалі́ замалі́це
Дзеепрыслоўе
прош. час замалі́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

замалі́ць сов., уст. замоли́ть;

з. грахі́ — замоли́ть грехи́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

замалі́ць, ‑малю, ‑моліш, ‑моліць; зак., што.

Уст. Малітвамі выпрасіць дараванне за якія‑н. дрэнныя ўчынкі. Замаліць грахі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

замо́льваць гл. замаліць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

замоли́ть сов., разг. замалі́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

замо́льваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да замаліць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

замо́льваць несов., уст. зама́ливать; см. замалі́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)