зале́жны, -ая, -ае.

1. Які знаходзіцца ў залежнасці.

З. чалавек.

Залежныя краіны.

2. Абумоўлены чым-н., які ўтрымлівае ў сабе залежнасць (у 2 знач.).

Залежнае становішча.

3. Які выражае залежнасць (у 3 знач.; спец.).

Залежнае слова.

4. У граматыцы: які мае адносіны да форм дзеяслова, якія абазначаюць, што суб’ект падвяргаецца дзеянню з боку аб’екта.

З. стан.

Дзеепрыметнік залежнага стану.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

зале́жны

1. зави́симый;

~нае стано́вішча — зави́симое положе́ние;

~ныя краі́ны — зави́симые стра́ны;

2. грам. подчинённый, страда́тельный;

з. стан — страда́тельный зало́г

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

за́лежны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. за́лежны за́лежная за́лежнае за́лежныя
Р. за́лежнага за́лежнай
за́лежнае
за́лежнага за́лежных
Д. за́лежнаму за́лежнай за́лежнаму за́лежным
В. за́лежны (неадуш.) за́лежную за́лежнае за́лежныя (неадуш.)
Т. за́лежным за́лежнай
за́лежнаю
за́лежным за́лежнымі
М. за́лежным за́лежнай за́лежным за́лежных

Крыніцы: prym2009, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

зале́жны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. зале́жны зале́жная зале́жнае зале́жныя
Р. зале́жнага зале́жнай
зале́жнае
зале́жнага зале́жных
Д. зале́жнаму зале́жнай зале́жнаму зале́жным
В. зале́жны (неадуш.)
зале́жнага (адуш.)
зале́жную зале́жнае зале́жныя (неадуш.)
зале́жных (адуш.)
Т. зале́жным зале́жнай
зале́жнаю
зале́жным зале́жнымі
М. зале́жным зале́жнай зале́жным зале́жных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

зале́жны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. зале́жны зале́жная зале́жнае зале́жныя
Р. зале́жнага зале́жнай
зале́жнае
зале́жнага зале́жных
Д. зале́жнаму зале́жнай зале́жнаму зале́жным
В. зале́жны (неадуш.)
зале́жнага (адуш.)
зале́жную зале́жнае зале́жныя (неадуш.)
зале́жных (адуш.)
Т. зале́жным зале́жнай
зале́жнаю
зале́жным зале́жнымі
М. зале́жным зале́жнай зале́жным зале́жных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

зале́жны, ‑ая, ‑ае.

1. Які падпарадкуецца чыёй‑н. уладзе, волі, знаходзіцца ў залежнасці. Залежныя краіны. □ [Алесь] не хацеў верыць гэтаму, бо надакучыла быць залежным, схіляцца перад кожным. Чарнышэвіч. // Абумоўлены чым‑н., звязаны чужой воляй. Залежнае становішча.

2. Які выражае залежнасць (у 3 знач.). Залежнае слова.

3. Здольны паказваць на тое, што аб’ект дзеяння ў сказе з’яўляецца дзейнікам, а суб’ект — прыладай дзеяння (пра дзеяслоўныя формы, канструкцыі і пад.). Залежны стан дзеяслова. Дзеепрыметнік залежнага стану. Залежная канструкцыя.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зале́жны bhängig;

зале́жнае стано́вішча bhängiger Zstand;

грам. зале́жны лад Pssiv n -s

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

за́лежы, -аў.

1. Месца залягання карысных выкапняў (спец.).

З. медзі.

2. Няходкі, заляжалы тавар.

На складах з. тавараў.

|| прым. за́лежны, -ая, -ае (да 1 знач.; спец.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

феада́льна-зале́жны ист. феода́льно-зави́симый

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ДНК-зале́жны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ДНК-зале́жны ДНК-зале́жная ДНК-зале́жнае ДНК-зале́жныя
Р. ДНК-зале́жнага ДНК-зале́жнай
ДНК-зале́жнае
ДНК-зале́жнага ДНК-зале́жных
Д. ДНК-зале́жнаму ДНК-зале́жнай ДНК-зале́жнаму ДНК-зале́жным
В. ДНК-зале́жны (неадуш.)
ДНК-зале́жнага (адуш.)
ДНК-зале́жную ДНК-зале́жнае ДНК-зале́жныя (неадуш.)
ДНК-зале́жных (адуш.)
Т. ДНК-зале́жным ДНК-зале́жнай
ДНК-зале́жнаю
ДНК-зале́жным ДНК-зале́жнымі
М. ДНК-зале́жным ДНК-зале́жнай ДНК-зале́жным ДНК-зале́жных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)