залаці́льны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
залаці́льны |
залаці́льная |
залаці́льнае |
залаці́льныя |
| Р. |
залаці́льнага |
залаці́льнай
залаці́льнае |
залаці́льнага |
залаці́льных |
| Д. |
залаці́льнаму |
залаці́льнай |
залаці́льнаму |
залаці́льным |
| В. |
залаці́льны (неадуш.)
залаці́льнага (адуш.) |
залаці́льную |
залаці́льнае |
залаці́льныя (неадуш.)
залаці́льных (адуш.) |
| Т. |
залаці́льным |
залаці́льнай
залаці́льнаю |
залаці́льным |
залаці́льнымі |
| М. |
залаці́льным |
залаці́льнай |
залаці́льным |
залаці́льных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
залаці́льны, ‑ая, ‑ае.
Які прызначаны, служыць для залачэння. Залацільны прэс.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
залаці́ць, -лачу́, -ло́ціш, -ло́ціць; незак., што.
1. Пакрываць золатам, пазалотай.
З. лыжкі.
2. Асвятляючы, надаваць чаму-н. залацісты колер.
Сонца залоціць лес.
|| зак. вы́залаціць, -лачу, -лаціш, -лаціць; -лачаны (да 1 знач.) і пазалаці́ць, -лачу́, -ло́ціш, -ло́ціць; -ло́чаны.
|| наз. залачэ́нне, -я, н. (да 1 знач.); прым. залаці́льны, -ая, -ае (спец.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
золоти́льный залаці́льны, пазало́тны;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)