залату́шны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. залату́шны залату́шная залату́шнае залату́шныя
Р. залату́шнага залату́шнай
залату́шнае		 залату́шнага залату́шных
Д. залату́шнаму залату́шнай залату́шнаму залату́шным
В. залату́шны (неадуш.)
залату́шнага (адуш.)		 залату́шную залату́шнае залату́шныя (неадуш.)
залату́шных (адуш.)
Т. залату́шным залату́шнай
залату́шнаю		 залату́шным залату́шнымі
М. залату́шным залату́шнай залату́шным залату́шных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

залату́шны золоту́шный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

залату́шны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да залатухі. Залатушнае захворванне. Залатушная жаўцізна.

2. Хворы на залатуху; з залатухай. Залатушнае дзіця. // Чахлы, змарнелы з выгляду. Залатушны яфрэйтар, пазней другіх пакінуўшы матацыкл, пачынаў злаваць. Лынькоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

залату́шны уст., разм. skrofulös

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

залату́ха, -і, ДМ -ту́се, ж.

Дзіцячая хвароба, якая суправаджаецца агульным знясіленнем, высыпкай на целе і пад.

|| прым. залату́шны, -ая, -ае.

Залатушнае дзіця.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

золоту́шный мед. залату́шны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

skrofuliczny

залатушны

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

skrofulös

a залату́шны

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)