заку́тнік
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
заку́тнік |
заку́тнікі |
| Р. |
заку́тніка |
заку́тнікаў |
| Д. |
заку́тніку |
заку́тнікам |
| В. |
заку́тніка |
заку́тнікаў |
| Т. |
заку́тнікам |
заку́тнікамі |
| М. |
заку́тніку |
заку́тніках |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
kura
kur|a
ж. курыца;
chów kura — курагадоўля;
wyglądać jak zmokła ~a — выглядаць як мокрая курыца;
~a domowa — пагард. дамасед (дамаседка); даматур (даматурка); закутнік, нявывалака, пячура
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)