заку́таць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. заку́таю заку́таем
2-я ас. заку́таеш заку́таеце
3-я ас. заку́тае заку́таюць
Прошлы час
м. заку́таў заку́талі
ж. заку́тала
н. заку́тала
Загадны лад
2-я ас. заку́тай заку́тайце
Дзеепрыслоўе
прош. час заку́таўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

закута́ць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. закута́ю закута́ем
2-я ас. закута́еш закута́еце
3-я ас. закута́е закута́юць
Прошлы час
м. закута́ў закута́лі
ж. закута́ла
н. закута́ла
Загадны лад
2-я ас. закута́й закута́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час закута́ючы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Во́кут ’агароджанае месца для жывёлы (на полі ці ў лесе)’ (ДАБМ, 783; маг., Яшк.). Аддзеяслоўнае ўтварэнне ад *акутаць (параўн. літар. ахутаць ’пакрыць, абгарнуць’), як закута ’хлеў’ ад закутаць ’зачыніць, загарадзіць плотам’ (Котков, Очерки, 279; Лучыц-Федарэц, Лекс. Палесся, 186). Аб суаднесенасці варыянтаў акутаць — ахутаць у бел. мове гл. Казлова, дыс.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)