заку́т м. и заку́та ж., прост.

1. кату́х, -ха́ м., хле́ўчык, -ка м.; (для овец — обычно) аве́чнік, -ка м.;

2. (угол в избе) заку́так, -тка м.; (чулан, кладовая) разг. кладо́ўка, -кі ж.; бако́ўка, -кі ж.; камо́ра, -ры ж., спіжа́рня, -ні ж.; (клетушка) разг. камо́рка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

за́кут

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. за́кут за́куты
Р. за́кута за́кутаў
Д. за́куту за́кутам
В. за́кут за́куты
Т. за́кутам за́кутамі
М. за́куце за́кутах

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

закану́рак, -рка м., разг. конура́ ж.; заку́т, заку́та ж.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

заку́ты

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. заку́ты заку́тая заку́тае заку́тыя
Р. заку́тага заку́тай
заку́тае		 заку́тага заку́тых
Д. заку́таму заку́тай заку́таму заку́тым
В. заку́ты (неадуш.)
заку́тага (адуш.)		 заку́тую заку́тае заку́тыя (неадуш.)
заку́тых (адуш.)
Т. заку́тым заку́тай
заку́таю		 заку́тым заку́тымі
М. заку́тым заку́тай заку́тым заку́тых

Кароткая форма: заку́та.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Во́кут ’агароджанае месца для жывёлы (на полі ці ў лесе)’ (ДАБМ, 783; маг., Яшк.). Аддзеяслоўнае ўтварэнне ад *акутаць (параўн. літар. ахутаць ’пакрыць, абгарнуць’), як закута ’хлеў’ ад закутаць ’зачыніць, загарадзіць плотам’ (Котков, Очерки, 279; Лучыц-Федарэц, Лекс. Палесся, 186). Аб суаднесенасці варыянтаў акутаць — ахутаць у бел. мове гл. Казлова, дыс.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)