закуса́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; зак., каго (што) (разм.).

Скусаць, замучыць укусамі.

Закусалі камары.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

закуса́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. закуса́ю закуса́ем
2-я ас. закуса́еш закуса́еце
3-я ас. закуса́е закуса́юць
Прошлы час
м. закуса́ў закуса́лі
ж. закуса́ла
н. закуса́ла
Дзеепрыслоўе
прош. час закуса́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

закуса́ць сов., разг.

1. (замучить укусами) закуса́ть; загры́зть; (о насекомом — ещё) зае́сть;

2. (начать кусать) закуса́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

закуса́ць ​1, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго.

Разм. Змучыць, замучыць укусамі; абкусаць, скусаць. Закусалі камары.

закуса́ць ​2, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.

Пачаць кусаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

закуса́ть сов., разг. закуса́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

закуса́ны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад закусаць ​1.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

закуса́ны разг. заку́санный; загры́зенный; зае́денный; см. закуса́ць 1

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)