закрэ́пка, -і, ДМ -пцы, мн. -і, -пак, ж.

Прыстасаванне для замацавання чаго-н.

|| прым. закрэ́пачны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

закрэ́пка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. закрэ́пка закрэ́пкі
Р. закрэ́пкі закрэ́пак
Д. закрэ́пцы закрэ́пкам
В. закрэ́пку закрэ́пкі
Т. закрэ́пкай
закрэ́пкаю		 закрэ́пкамі
М. закрэ́пцы закрэ́пках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

закрэ́пка ж., тех. закре́па

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

закрэ́пка, ‑і, ДМ ‑пцы; Р мн. ‑пак; ж.

Прыстасаванне для змацавання, замацоўвання чаго‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

закре́па техн. закрэ́пка, -кі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)