закру́чаны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. закру́чаны закру́чаная закру́чанае закру́чаныя
Р. закру́чанага закру́чанай
закру́чанае		 закру́чанага закру́чаных
Д. закру́чанаму закру́чанай закру́чанаму закру́чаным
В. закру́чаны (неадуш.)
закру́чанага (адуш.)		 закру́чаную закру́чанае закру́чаныя (неадуш.)
закру́чаных (адуш.)
Т. закру́чаным закру́чанай
закру́чанаю		 закру́чаным закру́чанымі
М. закру́чаным закру́чанай закру́чаным закру́чаных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

закру́чаны

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. закру́чаны закру́чаная закру́чанае закру́чаныя
Р. закру́чанага закру́чанай
закру́чанае		 закру́чанага закру́чаных
Д. закру́чанаму закру́чанай закру́чанаму закру́чаным
В. закру́чаны (неадуш.)
закру́чанага (адуш.)		 закру́чаную закру́чанае закру́чаныя (неадуш.)
закру́чаных (адуш.)
Т. закру́чаным закру́чанай
закру́чанаю		 закру́чаным закру́чанымі
М. закру́чаным закру́чанай закру́чаным закру́чаных

Кароткая форма: закру́чана.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

закру́чаны

1. зави́нченный, завёрнутый;

2. закры́тый, завёрнутый;

3. закру́ченный;

4. закру́ченный, замо́танный;

5. взви́хренный, взвихрённый;

6. завёрнутый;

1-6 см. закруці́ць 1-4, 6, 8

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

закру́чаны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад закруціць ​1.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

закру́ченный в разн. знач. закру́чаны, мног. пазакру́чваны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зави́нченный зашрубава́ны, мног. пазашрубо́ўваны; закру́чаны, мног. пазакру́чваны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

завито́й

1. заві́ты;

2. (заплетённый) запле́цены;

3. (закрученный) закру́чаны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

enveloped

[ɪnˈveləpt]

adj.

1) заху́таны, закру́чаны; укру́чаны

2) ахо́плены, аго́рнуты; абкру́жаны (во́рагам)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

завёрнутый

1. (обёрнутый, упакованный) заго́рнуты, мног. пазаго́ртваны; запакава́ны, мног. пазапако́ўваны; закру́чаны, мног. пазакру́чваны, укру́чаны, мног. паўкру́чваны; завіну́ты, захіну́ты, мног. пазахіна́ты;

2. (повёрнутый в сторону) заве́рнуты;

3. (завинченный) закру́чаны, мног. пазакру́чваны;

4. (о подоле, рукавах) закаса́ны, мног. пазака́сваны; (о штанинах — ещё) падкаса́ны, мног. пападка́сваны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Вілю́га 1 ’чалавек, які выкручваецца з любога становішча’ (Янк. III). Укр. вилюга ’крывізна, згіб, згінанне’, рус. уладз., валаг., кур., арл. вилюга ’крывізна, звіліна’, валаг. ’хітрыкі, выкрутасы, выкручванне’. Магчыма, усх.-слав. інавацыя ад *віль (< віць < viti); параўн. рус. маск., ярасл. вил ’качан капусты’, кур., варон., кастр., валаг. вило́й ’развілісты, закручаны’. Не выключана запазычанне з балт. моў (параўн. літ. vìlti ’ашукваць’, viliū̃gas ’спакуснік’) з аддаленай семантыкай.

Вілю́га 2 ’абавязак, прычына’ (КЭС, лаг.). Няясна.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)