закро́йка
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
закро́йка |
закро́йкі |
| Р. |
закро́йкі |
закро́ек |
| Д. |
закро́йцы |
закро́йкам |
| В. |
закро́йку |
закро́йкі |
| Т. |
закро́йкай
закро́йкаю |
закро́йкамі |
| М. |
закро́йцы |
закро́йках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
закро́йка закро́йка, -кі ж.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
закро́йка ж., спец. закро́йка
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
закро́йка, ‑і, ДМ ‑кройцы, ж.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. закройваць — закроіць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
закро́йванне ср., спец. закро́йка ж.
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)