закраса назоўнік | жаночы род

Прыправа ў ежу.

  • Сала — найлепшая з. для першых страў.
  • Няма мяса, то і жук не з. (прыказка).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

закра́са ж. запра́вка, припра́ва

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

закраса, ‑ы, ж.

Тое, што дабаўляюць у ежу для лепшага смаку, паху; прыправа. — Мне б якога крупніку ўлілі, і хоць для закрасы малаком засівілі. Гурскі. Мядок быў хітра дзесь запёрты, — Цяпер яго насталі часы, Бо ён патрэбен для закрасы, І што кісель той без сыты У вечарок гэты святы? Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

заправа назоўнік | жаночы род

Прыправа для стравы, закраса.

  • З. для салатаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

затаўка назоўнік | жаночы род

Закраса са свінога сала (звычайна нутранога).

  • Прынясі крышан здору на затаўку.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

прыкраса назоўнік | жаночы род

  1. Аздоба, упрыгожанні.

    • Стаяў просты дом без прыкрас.
    • Расказваць без прыкрас (пераноснае значэнне: без перабольшання, выдумкі).

  2. Тое, што і закраса.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

Про́кідзь ’заправа, закраса’ (Сл. ПЗБ). Гл. пракідаць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

salad dressing

запра́ва, закра́са для сала́ты

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

Пры́дабра (прі́дыбра) ’закраса; затаўка’ (Бяльк.; клім., ЛА, 4). Відаць, ад прыдо́брыць ’палепшыць’ (гл. прыдобрыцца).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

гарэніць, ‑ніць; незак.

Разм. Мець гаркаваты прысмак. Мука гарэніць. ▪ На пахі суп скупы І трошачкі гарэніць: Закраса — не грыбы, А дробныя карэньчыкі. Маляўка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)