зако́ўка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. зако́ўка
Р. зако́ўкі
Д. зако́ўцы
В. зако́ўку
Т. зако́ўкай
зако́ўкаю
М. зако́ўцы

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

зако́ўка ж. (повреждение копыта при неправильной ковке) зако́вка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зако́ўка, ‑і, ДМ ‑коўцы, ж.

Пашкоджанне неарагавелай часткі капыта каня пры коўцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зако́вка ж.

1. (действие) зако́ўка, -кі ж., зако́ўванне, -ння ср.;

2. (повреждение копыта при неправильной ковке) зако́ўка, -кі ж., задро́т, -ту м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)