заклеймава́ць гл. клеймаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

заклеймава́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. закляйму́ю закляйму́ем
2-я ас. закляйму́еш закляйму́еце
3-я ас. закляйму́е закляйму́юць
Прошлы час
м. заклеймава́ў заклеймава́лі
ж. заклеймава́ла
н. заклеймава́ла
Загадны лад
2-я ас. закляйму́й закляйму́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час заклеймава́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

заклеймава́ць сов.

1. (поставить клеймо) заклейми́ть; (животное — ещё) затаври́ть;

2. перен. заклейми́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

заклеймава́ць, ‑кляймую, ‑кляймуеш, ‑кляймуе; зак., каго-што.

1. Паставіць кляймо, метку. Заклеймаваць дрэвы. Заклеймаваць каня.

2. перан. Даць рэзкую адмоўную ацэнку, сурова асудзіць, прызнаўшы чые‑н. учынкі ганебнымі. Ганьбай заклеймаваў Максім Танк заакіянскіх гандляроў людзьмі. У. Калеснік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

заклеймава́ць brándmarken неаддз. vt;

заклеймава́ць га́ньбай каго-н. j-m ein Schándmal áufdrücken, j-n an den Pránger stéllen;

заклеймава́ць пага́рдай mit Veráchtung stráfen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

клеймава́ць, кляйму́ю, кляйму́еш, кляйму́е; кляйму́й; клеймава́ны; незак., каго-што.

1. Ставіць кляймо на каго-, што-н.

К. жывёлу.

К. тканіну.

2. перан. Сурова асуджаць; ганьбіць.

К. падпальшчыкаў вайны.

К. гультаёў.

|| зак. заклеймава́ць, -кляйму́ю, -кляйму́еш, -кляйму́е; -кляйму́й; -клеймава́ны.

|| наз. клеймава́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

заклейми́ть сов., прям., перен. заклеймава́ць;

заклейми́ть позо́ром заклеймава́ць га́ньбай.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

затаври́ть сов., спец. затаўрава́ць; заклеймаваць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адклеймава́ць, -кляйму́ю, -кляйму́еш, -кляйму́е; -кляйму́й; -клеймава́ны; зак., каго-што.

Паставіць кляймо на што-н., каго-н.; заклеймаваць.

А. лес.

А. жывёлу.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

затаўрава́ць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак., каго-што.

Спец. Паставіць таўро; заклеймаваць. Затаўраваць каня.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)