закла́днік
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
закла́днік |
закла́днікі |
| Р. |
закла́дніка |
закла́днікаў |
| Д. |
закла́дніку |
закла́днікам |
| В. |
закла́дніка |
закла́днікаў |
| Т. |
закла́днікам |
закла́днікамі |
| М. |
закла́дніку |
закла́дніках |
Крыніцы:
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
zakładnik
м. заложнік; закладнік
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
hostage
[ˈhɑ:stɪdʒ]
n.
1) закла́днік -а m.; закла́дніца f.
2) Fig. закла́д -у m.
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)