закла́дка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. закла́дка закла́дкі
Р. закла́дкі закла́дак
Д. закла́дцы закла́дкам
В. закла́дку закла́дкі
Т. закла́дкай
закла́дкаю		 закла́дкамі
М. закла́дцы закла́дках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

закла́дка, -і, ДМ -дцы, мн. -і, -дак, ж.

1. гл. закласці, залажыць.

2. Палоска паперы або стужка, якая ўкладаецца ў кнігу, каб адзначыць патрэбную старонку.

Кніга з закладкай.

|| прым. закла́дачны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

закла́дка ж., в разн. знач. закла́дка;

з. буды́нка — закла́дка зда́ния;

з. са́ду — закла́дка са́да;

кні́га з ~дкай — кни́га с закла́дкой

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

закла́дка ж.

1. (действие) закла́дванне, -ння ср., закла́дка, -кі ж.;

2. (здания) закла́дзіны, -дзін ед. нет; закла́дка, -кі ж.;

3. (лошадей) запрэ́жка, -кі ж.;

4. (в книге) закла́дка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

закла́дка, ‑і, ДМ ‑дцы; Р мн. ‑дак; ж.

1. Дзеянне паводле дзеясл. закладваць, закладаць — закласці (у 1, 2, 4 і 5 знач.). Закладка сіласу. Закладка кароўніка. Закладка саду.

2. Палоска паперы, істужка і пад., якія закладваюць у кнігу, каб адзначыць патрэбную старонку. Кніга з закладкай. □ Кудрыцкая пайшла паперадзе. Над пахай кніжка з лісцікам трыпутніку замест закладкі. Лобан.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

закла́дка ж

1. (дзеянне) Grúndsteinlegung f -, -en (напр будынка), Ánlegung f (саду і г. д.);

закла́дка су́дна спец Kíellegung éines Schíffes;

закла́дка сі́ласу с.-г. Éinsilierung f -, Éinsilieren n -s;

2. (для кнігі) Búchzeichen n -s, -, Lésezeichen n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

закладка

Том: 10, старонка: 236.

img/10/10-236_1282_Закладка.jpg

Гістарычны слоўнік беларускай мовы (1982–2017)

залажы́ць, -лажу́, -ло́жыш, -ло́жыць; -ло́жаны; зак., што.

Тое, што і закласці.

|| незак. заклада́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е і закла́дваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. заклада́нне, -я, н., закла́дванне, -я, н. і закла́дка, -і, ДМ -дцы, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

закла́сці, -ладу́, -ладзе́ш, -ладзе́; -ладзём, -ладзяце́, -ладу́ць; -ла́ў, -ла́ла; -ладзі́; -ла́дзены; зак., што.

1. Пакласці што-н. за што-н. або змясціць куды-н. з пэўнай мэтай.

З. рукі за спіну.

З. набой у стрэльбу.

2. Заняць, запоўніць прастору чым-н.

З. стол кнігамі.

З. прабоіну ў сцяне цэглай.

3. Паклаўшы аснову, пачаць будаўніцтва чаго-н.

З. фундамент дома.

З. сад.

З. асновы выхавання дзіцяці (перан.).

4. Пакласці, змясціць для захавання (спец.).

З. дзесяць ям сіласу на зіму.

5. Уставіць што-н. паміж чым-н. (або ў што-н.), каб адзначыць.

З. патрэбнае месца ў кнізе закладкай.

6. Аддаць у заклад (у 1 знач.).

З. гадзіннік.

7. безас. Пра хваравітае адчуванне цяжару ў грудзях, носе, вушах (разм.).

Заклала вушы.

Грудзі заклала.

|| незак. заклада́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е і закла́дваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. заклада́нне, -я, н., закла́дванне, -я, н. і закла́дка, -і, ДМ -дцы, ж. (да 3—5 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

bookmark [ˈbʊkmɑ:k] n. закла́дка (у кнізе)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)