заке́ўзаць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
заке́ўзаю |
заке́ўзаем |
| 2-я ас. |
заке́ўзаеш |
заке́ўзаеце |
| 3-я ас. |
заке́ўзае |
заке́ўзаюць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
заке́ўзаў |
заке́ўзалі |
| ж. |
заке́ўзала |
| н. |
заке́ўзала |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
заке́ўзаўшы |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
заке́ўзаць сов., обл. замусо́лить, замара́ть
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Заквэ́цаць ’запэцкаць’ (Сл. паўн.-зах.). Параўн. заке́ўзаць ’тс’ (Сл. паўн.-зах.), рус. цвяр. заке́кать ’тс’. Фанетыка бел. слова ўказвае на экспрэсіўны ці запазычаны характар. Ці не звязана з лат. kvept, kvēpināt ’закурваць, закурадымліваць’? Няясна.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)