2. Рэчыва, якое выклікае закісанне, браджэнне. Закваска на цеста.
3.перан.Разм. Асновы характару, закладзеныя ў чалавеку выхаваннем, асяроддзем і пад. Бацька працаваў урачом і быў, як я потым зразумеў, інтэлігент з вельмі моцнай закваскай таго «разначынца», які так характэрны для рускай рэчаіснасці.Адамовіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
leaven
[ˈlevən]1.
n.
1) дро́жджы pl.
2) ро́шчына, заква́ска f.
3) Figur. узьдзе́яньне n., уплы́ў -ву m.
2.
v.t.
1) заква́шваць, рашчыня́ць (це́ста)
2) узьдзе́йнічаць
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)