зака́ўкаць
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
зака́ўкаю |
зака́ўкаем |
| 2-я ас. |
зака́ўкаеш |
зака́ўкаеце |
| 3-я ас. |
зака́ўкае |
зака́ўкаюць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
зака́ўкаў |
зака́ўкалі |
| ж. |
зака́ўкала |
| н. |
зака́ўкала |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
зака́ўкай |
зака́ўкайце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
зака́ўкаўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
зака́ўкаць сов. замяу́кать
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
зака́ўкаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.
Пачаць каўкаць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
зака́ўкаць ánfangen* zu miáuen
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)