закасне́ць

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. закасне́ю закасне́ем
2-я ас. закасне́еш закасне́еце
3-я ас. закасне́е закасне́юць
Прошлы час
м. закасне́ў закасне́лі
ж. закасне́ла
н. закасне́ла
Загадны лад
2-я ас. закасне́й закасне́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час закасне́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

закасне́ць сов. закосне́ть; заматере́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

закасне́ць, ‑ею, ‑ееш, ‑ее; зак.

Зрабіцца косным; страціць здольнасць развівацца, удасканальвацца. Закаснець у невуцтве.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

закосне́ть сов. закасне́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

заматере́ть сов.

1. уст. узмужне́ць;

2. (закоренеть) закаране́ць; (закоснеть) закасне́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

verstócken

vi (s) закасне́ць; разлютава́цца

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

stagnate [stægˈneɪt] v.

1. засто́йвацца (пра ваду); загніва́ць

2. быць іне́ртным, ко́сным;

stagnate in ignorance закасне́ць у не́вуцтве

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

закасцяне́ць, ‑ею, ‑ееш, ‑ее; зак.

1. Зрабіцца цвёрдым, як костка; акамянець. Зямля закасцянела ад марозу.

2. перан. Тое, што і закаснець. — Нормы, яны, брат, харошая справа, калі не закасцянелі .. і не прыйшлі ў супярэчнасць з жыццём. Быкаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

заскару́знуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; зак.

Стаць шорсткім, шурпатым; агрубець. Рукі заскарузлі. // перан. Адстаць, закаснець. Калі чалавек заскарузне ў сваіх звычках і ў яго ўсталююцца пэўныя адносіны да работы, да жыцця, да людзей і, нарэшце, да самога сябе, дык ужо вельмі цяжка яго перайначваць. Дуброўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

запле́снець, ‑ею, ‑ееш, ‑ее і заплясне́ць, ‑ею, ‑ееш, ‑ее; зак.

1. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Пакрыцца плесняй, цвіллю; зацвісці. Сцяна заплеснела. □ Сумка пачарнела ад часу, заплеснела, пакрылася пылам і павуціннем. Бяганская.

2. перан. Закаснець, адстаць, устарэць. Жывучы ў адной камеры з .. [Давідам], нельга было заплеснець нават і ў гэтыя змрочныя будні непагоднай восені. Машара.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)