закаране́ць, -е́ю, -е́еш, -е́е; зак.

1. Трывала замацавацца, укараніцца.

Хвароба закаранела.

2. у чым. Поўнасцю аддацца якім-н. звычкам.

З. у сваіх прывычках.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

закаране́ць

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. закаране́ю закаране́ем
2-я ас. закаране́еш закаране́еце
3-я ас. закаране́е закаране́юць
Прошлы час
м. закаране́ў закаране́лі
ж. закаране́ла
н. закаране́ла
Загадны лад
2-я ас. закаране́й закаране́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час закаране́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

закаране́ць сов. закорене́ть, заматере́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

закаране́ць, ‑ею, ‑ееш, ‑ее; зак.

Трывала замацавацца, застарэць; укараніцца. Хвароба закаранела. // Зрабіцца ўпартым, непапраўным, поўнасцю аддаўшыся якім‑н. звычкам, пачуццям. Закаранець у дрэнных прывычках.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

закаране́ць verstóckt sein

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

закорене́ть сов. закаране́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

застарэ́ць, 1 і 2 ас. не ўжыв., -э́е; зак. (разм.).

Закаранець, устарэць.

Хвароба застарэла.

Метады кіраўніцтва застарэлі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

заматере́ть сов.

1. уст. узмужне́ць;

2. (закоренеть) закаране́ць; (закоснеть) закасне́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

zakamienieć

зак.

1. акамянець;

2. перан. закаранець

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)