закаране́лы, -ая, -ае.

Застарэлы, які цяжка паддаецца зменам.

Закаранелая хвароба.

Закаранелыя звычкі.

|| наз. закаране́ласць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

закаране́лы

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. закаране́лы закаране́лая закаране́лае закаране́лыя
Р. закаране́лага закаране́лай
закаране́лае		 закаране́лага закаране́лых
Д. закаране́ламу закаране́лай закаране́ламу закаране́лым
В. закаране́лы (неадуш.)
закаране́лага (адуш.)		 закаране́лую закаране́лае закаране́лыя (неадуш.)
закаране́лых (адуш.)
Т. закаране́лым закаране́лай
закаране́лаю		 закаране́лым закаране́лымі
М. закаране́лым закаране́лай закаране́лым закаране́лых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

закаране́лы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. закаране́лы закаране́лая закаране́лае закаране́лыя
Р. закаране́лага закаране́лай
закаране́лае		 закаране́лага закаране́лых
Д. закаране́ламу закаране́лай закаране́ламу закаране́лым
В. закаране́лы (неадуш.)
закаране́лага (адуш.)		 закаране́лую закаране́лае закаране́лыя (неадуш.)
закаране́лых (адуш.)
Т. закаране́лым закаране́лай
закаране́лаю		 закаране́лым закаране́лымі
М. закаране́лым закаране́лай закаране́лым закаране́лых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

закаране́лы

1. закорене́лый;

~лая хваро́ба — закорене́лая боле́знь;

2. (неисправимый) закорене́лый, матёрый;

з. во́раг — закорене́лый (матёрый) враг

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

закаране́лы, ‑ая, ‑ае.

Застарэлы, які цяжка паддаецца зменам. Закаранелая хвароба. Закаранелыя звычкі. // Упарты, непапраўны. Закаранелы гультай. Закаранелы ўласнік. □ Гарасім думаў, што Андрэй не такі ўжо закаранелы грэшнік, якім ён лічыў яго дагэтуль, толькі грубы, рэзкі. Чарнышэвіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

закаране́лы

1. éingewurzelt; éingebürgert; éingefleischt (напр. пра звычку, тс. чалавека); hártnäckig;

закаране́лая хваро́ба hártnäckige [verschléppte] Kránkheit;

закаране́лыя забабо́ны éingewurzelte [stárre] Vórurteile;

2. (пра чалавека) verstóckt; hálsstarrig, hártgesotten (разм.);

закаране́лы злачы́нец ein notórischer [verstóckter] Verbrécher

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

застарэ́лы, -ая, -ае (разм.).

Закаранелы, невылечны, непапраўны.

Застарэлая хвароба.

Застарэлыя звесткі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

закорене́лый закаране́лы;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

нераска́янный нераска́яны; (закоренелый) закаране́лы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мацёры, -ая, -ае.

1. Сталы, поўны сіл (пра жывёлу).

М. воўк.

2. перан. Вопытны; непапраўны, закаранелы.

М. шпіён.

М. бюракрат.

|| наз. мацёрасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)