закама́ра

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. закама́ра закама́ры
Р. закама́ры закама́р
Д. закама́ры закама́рам
В. закама́ру закама́ры
Т. закама́рай
закама́раю		 закама́рамі
М. закама́ры закама́рах

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

закама́ра ж., архит. закома́ра

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Закамара (у арх.) 4/474; 5/239

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

закамара

т. 6, с. 503

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

закома́ра архит. закама́ра, -ры ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)