закало́чваць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. закало́чваю закало́чваем
2-я ас. закало́чваеш закало́чваеце
3-я ас. закало́чвае закало́чваюць
Прошлы час
м. закало́чваў закало́чвалі
ж. закало́чвала
н. закало́чвала
Загадны лад
2-я ас. закало́чвай закало́чвайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час закало́чваючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

закало́чваць несов., разг. подба́лтывать; см. закалаці́ць 3

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

закало́чваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да закалаціць ​1.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

закалаці́ць¹, -лачу́, -ло́ціш, -ло́ціць; -ло́чаны; зак., што (разм.).

Прыгатаваць, падсыпаючы што-н. у вадкасць і размешваючы.

З. бражку.

|| незак. закало́чваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

закало́тка, ‑і, ДМ ‑тцы, ж.

Тое, чым закалочваць якую‑н. страву (мука, яйцы і пад.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

zabijać

незак.

1. закалочваць; убіваць;

2. забіваць; заглушаць; знішчаць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

zúschlagen

*

1.

vt

1) закало́чваць, забіва́ць

2) зачыня́ць (з трэскам), зачыня́ць

3) камерц. прыбаўля́ць, дапла́чваць

4) (j-m) штурхну́ць, кі́нуць, пасла́ць удара́м (што-н. каму-н.)

5) (j-m) прырэ́заць (зямлю каму-н.)

2.

vi (auf A) накі́нуцца з кулака́мі (на каго-н.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)