закавы́ка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. закавы́ка закавы́кі
Р. закавы́кі закавы́к
Д. закавы́цы закавы́кам
В. закавы́ку закавы́кі
Т. закавы́кай
закавы́каю
закавы́камі
М. закавы́цы закавы́ках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

закавы́ка прост. закавы́ка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

закавы́ка ж., разг. (помеха, препятствие в каком-л. деле) закавы́чка, закорю́чка, заковы́рка, закавы́ка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

закавы́ка, ‑і, ДМ ‑выцы; Р мн. ‑вык; ж.

Разм. Затрымка, перашкода ў чым‑н. Ды толькі вось дзе закавыка: Купіць зямлю — купіць не лыка, Тут грошы трэба. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

закавы́ка ж. разм.

1. (перашкода) Hken m -s, -;

2. (хітрасць) Trck m -s, -s, Fnte f -, -n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

закавы́чка ж., разг., см. закавы́ка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

закавы́чка, ‑і, ДМ ‑чцы; Р мн. ‑чак; ж.

Разм. Тое, што і закавыка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

закаклю́ка, ‑і, ДМ ‑люцы, ж.

Разм. Перашкода, закавыка. [Падарожны:] Другую маем закаклюку: Мае замоклі сернікі. Купала.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

закорю́чка ж., разг.

1. кручо́к, -чка́ м.; (завиток) закру́тка, -кі ж.;

2. перен. закавы́ка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

со́тка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.

Разм.

1. Тое, што і сотня (у 1 знач); сто. Ды толькі вось дзе закавыка: Купіць зямлю — купіць не лыка, Тут грошы трэба — і не сетка... Эх, брат, рука, рука каротка! Колас.

2. Адна сотая частка якой‑н. адзінкі, меры (гектара і пад.). Калі Антаніна прыйшла на поле, Надзя і Волька, выжаўшы ўжо соткі па паўтары, сядзелі на снапах і снедалі. Васілевіч. // толькі мн. (со́ткі, ‑так). Прысядзібны ўчастак, агарод. За градамі з капустай, буракамі і насеннай цыбуляй — соткі з бульбай. Кулакоўскі.

3. Уст. Мера гарэлкі ў адну сотую частку вядра, а таксама бутэлька такой ёмістасці. Гаспадыня дае [бацьку] сетку і ідзе спаць. Гарэцкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)