закаву́ліна
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
закаву́ліна |
закаву́ліны |
| Р. |
закаву́ліны |
закаву́лін |
| Д. |
закаву́ліне |
закаву́лінам |
| В. |
закаву́ліну |
закаву́ліны |
| Т. |
закаву́лінай
закаву́лінаю |
закаву́лінамі |
| М. |
закаву́ліне |
закаву́лінах |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
закаву́лак Невялікі глухі куток, рукаў; вузкая невялікая вуліца з выйсцем у адзін канец (БРС). Тое ж закаву́ліна, заканаву́ліна (Слаўг.), заканаву́лак (Нясв., Слаўг.), закаба́ек (Сен. Касп., Слаўг.), закаба́лак, заканаба́ліна, за́каба́лі́на́ (Слаўг.).
Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)